Di Schachtle voll vo Briefe da erinneret mi dra,
wi alls vergeit u ds Läbe mir dür d’Finger rünnt.
Schad für all das, wo verby isch, aber guet, dass i’s ha gha.
U das, wo zellt, isch, dass es y mym Härz no brönnt.
U das Füür vo der Liebi, wo da wüehlt,
brönnt mängisch schüüch u mängisch wild.
I han e Harddisk voll vo Fotis vo de Plätz, won i bi gsy
I han e Feschtplatte voll Songs, wo ds Härz hei grüehrt.
I ha uf der Wält uss Bilder gseh, wo z’innerscht y mir sy
U mänge Song het mi zu mir sälber gfüehrt.
Das isch ds Lied, wo mir ds Läbe mängisch spielt,
U es isch lieblich u isch wild. –> Intro
Un i dänke a die Mönsche, wo mir mal begägnet sy,
Die, won es Stück vo ihrem Wäg mit mir hei teilt.
Die, won i gliebt ha, sy für mi di strängschte Richter gsy
U mängi Wunde isch no geng nid ganz verheilt.
Ja, das Spiel, wo ds Läbe mit dir spielt
Isch mängisch fyn u mängisch wild.
Mängisch isch es nid eso cho, win i’s gärn hätt gha,
Doch am guete Wille het es sälte gfählt.
Aber irgendwo het irgendöpper geng e Tür uftaa,
Uf das, wo’s aachunnt, das han i sälte sälber gwählt.
Ja, dä Wäg, wo dir ds Läbe so befiehlt,
Isch mängisch guet u mängisch wild.
U mängisch han i ds Gfüehl, es gäb e keni Zuefäll hie,
Un i stuune, dass’s mi würklich richtig git.
U mängisch ligen i ym Gras u luege zue, wi d’Wulche zieh,
U bi so chly u bi so gross u bi dermit
E chlyne Teil vo öppis Grossem, wo da spielt,
Mängisch zart u mängisch wild.
U de loben i das Grosse, wo da spielt,
Mängisch zart u mängisch wild,
Mängisch zart u mängisch wild.